韩非子·孤愤
韩非子·孤愤最新章节：贫病交攻久未除，愁来难放两眉舒。冰弦不遇钟期识，破甑频同范叔虚。自惜鲋鱼居涸辙，谁怜骐骥困盐车。纵教沦落长如此，慰我还凭架上书。
尘波溢目深溟渤，往古来今空出没。喜君相见话丹经，起我凌云恶阡陌。我生素乏儿女姿，面上巉岩耸山骨。少年避地东海隅，架竹编茅剪荆棘。白云为我开山容，清风为我翔真域。旋属群寇近敺攘，淬出青萍闭丹室。风尘澒洞十余年，灵府芝田渐芜没。逢君踪迹类秋蓬，遗我刀圭延岁月。何当横槊静寰区，同子山居论丹诀。
事与愿违，他很快意识到自己有些自欺欺人，子夜泪流满面，也不知在门口站了多时，显然什么都听到了。
风叶初疑雨，晴窗误作明。穿林出去鸟，举棹有来声。深渚鱼犹得，寒沙雁自惊。卧家还就道，自计岂苍生。
星月相逢现此身，自然无迹又无尘。秋来若向金天会，便是青莲叶上人。
一个小园儿，两三亩地。花竹随宜旋装缀。槿篱茅舍，便有山家风味。等闲池上饮，林间醉。都为自家，胸中无事。风景争来趁游戏。称心如意，剩活人间几岁。洞天谁道在、尘寰外。
。
韩非子·孤愤解读：pín bìng jiāo gōng jiǔ wèi chú ，chóu lái nán fàng liǎng méi shū 。bīng xián bú yù zhōng qī shí ，pò zèng pín tóng fàn shū xū 。zì xī fù yú jū hé zhé ，shuí lián qí jì kùn yán chē 。zòng jiāo lún luò zhǎng rú cǐ ，wèi wǒ hái píng jià shàng shū 。
chén bō yì mù shēn míng bó ，wǎng gǔ lái jīn kōng chū méi 。xǐ jun1 xiàng jiàn huà dān jīng ，qǐ wǒ líng yún è qiān mò 。wǒ shēng sù fá ér nǚ zī ，miàn shàng chán yán sǒng shān gǔ 。shǎo nián bì dì dōng hǎi yú ，jià zhú biān máo jiǎn jīng jí 。bái yún wéi wǒ kāi shān róng ，qīng fēng wéi wǒ xiáng zhēn yù 。xuán shǔ qún kòu jìn ōu rǎng ，cuì chū qīng píng bì dān shì 。fēng chén hòng dòng shí yú nián ，líng fǔ zhī tián jiàn wú méi 。féng jun1 zōng jì lèi qiū péng ，yí wǒ dāo guī yán suì yuè 。hé dāng héng shuò jìng huán qū ，tóng zǐ shān jū lùn dān jué 。
shì yǔ yuàn wéi ，tā hěn kuài yì shí dào zì jǐ yǒu xiē zì qī qī rén ，zǐ yè lèi liú mǎn miàn ，yě bú zhī zài mén kǒu zhàn le duō shí ，xiǎn rán shí me dōu tīng dào le 。
fēng yè chū yí yǔ ，qíng chuāng wù zuò míng 。chuān lín chū qù niǎo ，jǔ zhào yǒu lái shēng 。shēn zhǔ yú yóu dé ，hán shā yàn zì jīng 。wò jiā hái jiù dào ，zì jì qǐ cāng shēng 。
xīng yuè xiàng féng xiàn cǐ shēn ，zì rán wú jì yòu wú chén 。qiū lái ruò xiàng jīn tiān huì ，biàn shì qīng lián yè shàng rén 。
yī gè xiǎo yuán ér ，liǎng sān mǔ dì 。huā zhú suí yí xuán zhuāng zhuì 。jǐn lí máo shě ，biàn yǒu shān jiā fēng wèi 。děng xián chí shàng yǐn ，lín jiān zuì 。dōu wéi zì jiā ，xiōng zhōng wú shì 。fēng jǐng zhēng lái chèn yóu xì 。chēng xīn rú yì ，shèng huó rén jiān jǐ suì 。dòng tiān shuí dào zài 、chén huán wài 。
。
