玉京秋·烟水阔
玉京秋·烟水阔最新章节：他们行武之人，跑得当然快了。
鳌江之山削苍玉，鳌江之水浮深绿。石榴花发春茫茫，鹧鸪无数啼山麓。一声两声纷如泣，落日衔山声渐急。其中有客思江南，怪尔曾云行不得。罗入笼中寄远人，不伤其羽伤其神。深林丛草那可问，却看燕雀心酸辛。聪明文采古所戒，生人生物同至仁。开笼放入青霄去，还尔悠悠自在身。
玲珑压辔系绒鞍，付与诗人洗眼看。老子只凭双脚健，梅花相对一溪寒。吾生焉往不三黜，此乐未央并四难。并与竹间孤鹤语，倦飞底用插脩翰。
荒郊无雨再经旬，豆叶禾苗赤色新。宴坐树阴犹觉暑，田中更有踏车人。
一夕梵唱一夕秋，一叶轻舟一叶愁。千寻碧湖千寻酒，丝竹慢，唱不休，红颜总是归尘垢。听钟十年后，隔雨看小楼，却叫人怎生回头？
湘江撼衡疑，漓江走桂管。二水本同源，分之各异畛。群山郁其间，矹硉而嶾嶙。或蹲如虎罴，或伏如蚌蜃。绵延二千里，其势不能尽。五岭起嵯峨，清淑此中蕴。闻有绿发翁，云霞与深隐。若往从之游，潇然脱尘坌。可柰世间人，不知反其本。
。
玉京秋·烟水阔解读：tā men háng wǔ zhī rén ，pǎo dé dāng rán kuài le 。
áo jiāng zhī shān xuē cāng yù ，áo jiāng zhī shuǐ fú shēn lǜ 。shí liú huā fā chūn máng máng ，zhè gū wú shù tí shān lù 。yī shēng liǎng shēng fēn rú qì ，luò rì xián shān shēng jiàn jí 。qí zhōng yǒu kè sī jiāng nán ，guài ěr céng yún háng bú dé 。luó rù lóng zhōng jì yuǎn rén ，bú shāng qí yǔ shāng qí shén 。shēn lín cóng cǎo nà kě wèn ，què kàn yàn què xīn suān xīn 。cōng míng wén cǎi gǔ suǒ jiè ，shēng rén shēng wù tóng zhì rén 。kāi lóng fàng rù qīng xiāo qù ，hái ěr yōu yōu zì zài shēn 。
líng lóng yā pèi xì róng ān ，fù yǔ shī rén xǐ yǎn kàn 。lǎo zǐ zhī píng shuāng jiǎo jiàn ，méi huā xiàng duì yī xī hán 。wú shēng yān wǎng bú sān chù ，cǐ lè wèi yāng bìng sì nán 。bìng yǔ zhú jiān gū hè yǔ ，juàn fēi dǐ yòng chā yǒu hàn 。
huāng jiāo wú yǔ zài jīng xún ，dòu yè hé miáo chì sè xīn 。yàn zuò shù yīn yóu jiào shǔ ，tián zhōng gèng yǒu tà chē rén 。
yī xī fàn chàng yī xī qiū ，yī yè qīng zhōu yī yè chóu 。qiān xún bì hú qiān xún jiǔ ，sī zhú màn ，chàng bú xiū ，hóng yán zǒng shì guī chén gòu 。tīng zhōng shí nián hòu ，gé yǔ kàn xiǎo lóu ，què jiào rén zěn shēng huí tóu ？
xiāng jiāng hàn héng yí ，lí jiāng zǒu guì guǎn 。èr shuǐ běn tóng yuán ，fèn zhī gè yì zhěn 。qún shān yù qí jiān ，wù lù ér yǐn lín 。huò dūn rú hǔ pí ，huò fú rú bàng shèn 。mián yán èr qiān lǐ ，qí shì bú néng jìn 。wǔ lǐng qǐ cuó é ，qīng shū cǐ zhōng yùn 。wén yǒu lǜ fā wēng ，yún xiá yǔ shēn yǐn 。ruò wǎng cóng zhī yóu ，xiāo rán tuō chén bèn 。kě nài shì jiān rén ，bú zhī fǎn qí běn 。
。
