水浒传·第三十四回
水浒传·第三十四回最新章节：于是，黄夫人不及发泄心中怒气，先换上一副笑脸去会客。
他年近古稀，初为人孙人子，继为人父，再为祖父，又学贯古今，当然知晓红椒所说的那种情形并非倒八辈子血霉才能遇上。
就算天启能写出一朵花来
天涯一夜西风起，雁声吹落秋旻里。忽听哀传玉塞云，俄闻响度金河水。金河玉塞路逶迤，鸿雁嗷嗷飞复栖。露下已先孤鹤警，月明还接断猿啼。潇湘洞庭秋万里，苦竹蒹葭烟雨里。过客维舟夜夜闻，渔人吹笛纷纷起。白云飘尽越天开，千里相呼一夕回。晓风芦荻溪边过，暮雨芙蓉滩上来。芙蓉芦荻秋相向，滩雨溪风逗清响。侧耳不知何处边，举头忽在西楼上。城南怨妇思寥寂，每听一声泪沾臆。共言鸿雁解传书，雁声听尽无消息。秋江枫林连水生，水上罗网共林横。好向云霄却飞去，弋人不解爱能鸣。
用巴掌制伏一个女人，庞取义做到了。
汉有德公天下士，皇祐相国实其裔。虽云出处有同异，今古庞宗开显晦。我观清风励百世，未若太平以身致。鹿门遗墨不可觊，聊宝此书贵行志。
。
水浒传·第三十四回解读：yú shì ，huáng fū rén bú jí fā xiè xīn zhōng nù qì ，xiān huàn shàng yī fù xiào liǎn qù huì kè 。
tā nián jìn gǔ xī ，chū wéi rén sūn rén zǐ ，jì wéi rén fù ，zài wéi zǔ fù ，yòu xué guàn gǔ jīn ，dāng rán zhī xiǎo hóng jiāo suǒ shuō de nà zhǒng qíng xíng bìng fēi dǎo bā bèi zǐ xuè méi cái néng yù shàng 。
jiù suàn tiān qǐ néng xiě chū yī duǒ huā lái
tiān yá yī yè xī fēng qǐ ，yàn shēng chuī luò qiū mín lǐ 。hū tīng āi chuán yù sāi yún ，é wén xiǎng dù jīn hé shuǐ 。jīn hé yù sāi lù wēi yǐ ，hóng yàn áo áo fēi fù qī 。lù xià yǐ xiān gū hè jǐng ，yuè míng hái jiē duàn yuán tí 。xiāo xiāng dòng tíng qiū wàn lǐ ，kǔ zhú jiān jiā yān yǔ lǐ 。guò kè wéi zhōu yè yè wén ，yú rén chuī dí fēn fēn qǐ 。bái yún piāo jìn yuè tiān kāi ，qiān lǐ xiàng hū yī xī huí 。xiǎo fēng lú dí xī biān guò ，mù yǔ fú róng tān shàng lái 。fú róng lú dí qiū xiàng xiàng ，tān yǔ xī fēng dòu qīng xiǎng 。cè ěr bú zhī hé chù biān ，jǔ tóu hū zài xī lóu shàng 。chéng nán yuàn fù sī liáo jì ，měi tīng yī shēng lèi zhān yì 。gòng yán hóng yàn jiě chuán shū ，yàn shēng tīng jìn wú xiāo xī 。qiū jiāng fēng lín lián shuǐ shēng ，shuǐ shàng luó wǎng gòng lín héng 。hǎo xiàng yún xiāo què fēi qù ，yì rén bú jiě ài néng míng 。
yòng bā zhǎng zhì fú yī gè nǚ rén ，páng qǔ yì zuò dào le 。
hàn yǒu dé gōng tiān xià shì ，huáng yòu xiàng guó shí qí yì 。suī yún chū chù yǒu tóng yì ，jīn gǔ páng zōng kāi xiǎn huì 。wǒ guān qīng fēng lì bǎi shì ，wèi ruò tài píng yǐ shēn zhì 。lù mén yí mò bú kě jì ，liáo bǎo cǐ shū guì háng zhì 。
。
