贞观政要·卷二·论任贤
贞观政要·卷二·论任贤最新章节：故人柳子厚之谪永州，得胜地，结茅树蔬，为沼沚，为台榭，目曰愚溪。柳子没三年，有僧游零陵，告余曰：“愚溪无复曩时矣！”一闻僧言，悲不能自胜，遂以所闻为七言以寄恨。溪水悠悠春自来，草堂无主燕飞回。隔帘唯见中庭草，一树山榴依旧开。草圣数行留坏壁，木奴千树属邻家。唯见里门通德榜，残阳寂寞出樵车。柳门竹巷依依在，野草青苔日日多。纵有邻人解吹笛，山阳旧侣更谁过？
紫阳郁崔嵬，阙里在南服。武夷似岱宗，沂泗流九曲。五百灵运周，谁哉继芳躅。芳躅君继之，黄华翥鸾鷟。伊余昔远游，四海莽一瞩。卖珠见楚商，玫瑰美其椟。燕客恣谭天，齐人誇炙毂。驱马复来归，弹琴坐空谷。一朝遇知音，并奏丝与竹。何以结同心，愿比双黄鹄。
一阵马蹄响，李敬文也赶上来了。
楼阁隐烟迷野望，枫林落木动秋容。水通云窦倾寒玉，山入潭心倒碧峰。彭泽柳庄风雨暗，严滩钓石藓苔封。长杨五柞春光好，应让云山第一重。
鞅掌徒劳耳，人皆羡子閒。惟甘寄市隐，勿苦忆家山。街鼓晨眠稳，丹田夜气还。萧然无一事，意已出区寰。
与君歌一曲，请君为我倾耳听。(倾耳听 一作：侧耳听)
。
贞观政要·卷二·论任贤解读：gù rén liǔ zǐ hòu zhī zhé yǒng zhōu ，dé shèng dì ，jié máo shù shū ，wéi zhǎo zhǐ ，wéi tái xiè ，mù yuē yú xī 。liǔ zǐ méi sān nián ，yǒu sēng yóu líng líng ，gào yú yuē ：“yú xī wú fù nǎng shí yǐ ！”yī wén sēng yán ，bēi bú néng zì shèng ，suí yǐ suǒ wén wéi qī yán yǐ jì hèn 。xī shuǐ yōu yōu chūn zì lái ，cǎo táng wú zhǔ yàn fēi huí 。gé lián wéi jiàn zhōng tíng cǎo ，yī shù shān liú yī jiù kāi 。cǎo shèng shù háng liú huài bì ，mù nú qiān shù shǔ lín jiā 。wéi jiàn lǐ mén tōng dé bǎng ，cán yáng jì mò chū qiáo chē 。liǔ mén zhú xiàng yī yī zài ，yě cǎo qīng tái rì rì duō 。zòng yǒu lín rén jiě chuī dí ，shān yáng jiù lǚ gèng shuí guò ？
zǐ yáng yù cuī wéi ，què lǐ zài nán fú 。wǔ yí sì dài zōng ，yí sì liú jiǔ qǔ 。wǔ bǎi líng yùn zhōu ，shuí zāi jì fāng zhú 。fāng zhú jun1 jì zhī ，huáng huá zhù luán zhuó 。yī yú xī yuǎn yóu ，sì hǎi mǎng yī zhǔ 。mài zhū jiàn chǔ shāng ，méi guī měi qí dú 。yàn kè zì tán tiān ，qí rén kuā zhì gū 。qū mǎ fù lái guī ，dàn qín zuò kōng gǔ 。yī cháo yù zhī yīn ，bìng zòu sī yǔ zhú 。hé yǐ jié tóng xīn ，yuàn bǐ shuāng huáng hú 。
yī zhèn mǎ tí xiǎng ，lǐ jìng wén yě gǎn shàng lái le 。
lóu gé yǐn yān mí yě wàng ，fēng lín luò mù dòng qiū róng 。shuǐ tōng yún dòu qīng hán yù ，shān rù tán xīn dǎo bì fēng 。péng zé liǔ zhuāng fēng yǔ àn ，yán tān diào shí xiǎn tái fēng 。zhǎng yáng wǔ zhà chūn guāng hǎo ，yīng ràng yún shān dì yī zhòng 。
yāng zhǎng tú láo ěr ，rén jiē xiàn zǐ jiān 。wéi gān jì shì yǐn ，wù kǔ yì jiā shān 。jiē gǔ chén mián wěn ，dān tián yè qì hái 。xiāo rán wú yī shì ，yì yǐ chū qū huán 。
yǔ jun1 gē yī qǔ ，qǐng jun1 wéi wǒ qīng ěr tīng 。(qīng ěr tīng yī zuò ：cè ěr tīng )
。
