小桃红·绍兴于侯索赋
小桃红·绍兴于侯索赋最新章节：黑木崖上依旧冷冽、肃穆，但是，只要有那道倩影在，即使再荒凉萧条的地方，也是人间仙境。
子弟可不慎，慎在选师友。师友必良德，中才可进诱。
花里逢君倒玉卮，情多未语又伤离。檐前碧柳如相怨，绾尽长条知为谁。
丞相荒祠白日寒，直教一死寸心安。崖山激烈原非易，柴市从容更较难。穷海有人埋碧血，普天无地著黄冠。西台恸哭悲风起，剩水残山忍再看。
只是这情字最难捉摸，若他心无挂碍，则定亲无妨。
曲江看花三百俱，谁其厚者吴与徐。岂惟乡邦语音合，亦似道义心情孚。流光转盼一十九，反覆中间无不有。京师再到是姻家，岭峤同行作寮友。君才俊发不可当，利刀切玉如切肪。声名朝到暮腾发，依然迟尔双来翔。
寒收花尚瘦，风静江不湍。元戎肃千骑，历览元留难。好景要徐出，微云故遮阑。惟春布嘉惠，公岂乐游观。庞眉八十老，扶杖来蹒跚。去年幸一稔，何以报长官。酌酒公自劳，得无有愁叹。嗟哉三章约，所贵简且宽。黄堂载清静，自觉田里安。须公出妙语，兹游记不刊。
。
小桃红·绍兴于侯索赋解读：hēi mù yá shàng yī jiù lěng liè 、sù mù ，dàn shì ，zhī yào yǒu nà dào qiàn yǐng zài ，jí shǐ zài huāng liáng xiāo tiáo de dì fāng ，yě shì rén jiān xiān jìng 。
zǐ dì kě bú shèn ，shèn zài xuǎn shī yǒu 。shī yǒu bì liáng dé ，zhōng cái kě jìn yòu 。
huā lǐ féng jun1 dǎo yù zhī ，qíng duō wèi yǔ yòu shāng lí 。yán qián bì liǔ rú xiàng yuàn ，wǎn jìn zhǎng tiáo zhī wéi shuí 。
chéng xiàng huāng cí bái rì hán ，zhí jiāo yī sǐ cùn xīn ān 。yá shān jī liè yuán fēi yì ，chái shì cóng róng gèng jiào nán 。qióng hǎi yǒu rén mái bì xuè ，pǔ tiān wú dì zhe huáng guàn 。xī tái tòng kū bēi fēng qǐ ，shèng shuǐ cán shān rěn zài kàn 。
zhī shì zhè qíng zì zuì nán zhuō mō ，ruò tā xīn wú guà ài ，zé dìng qīn wú fáng 。
qǔ jiāng kàn huā sān bǎi jù ，shuí qí hòu zhě wú yǔ xú 。qǐ wéi xiāng bāng yǔ yīn hé ，yì sì dào yì xīn qíng fú 。liú guāng zhuǎn pàn yī shí jiǔ ，fǎn fù zhōng jiān wú bú yǒu 。jīng shī zài dào shì yīn jiā ，lǐng qiáo tóng háng zuò liáo yǒu 。jun1 cái jun4 fā bú kě dāng ，lì dāo qiē yù rú qiē fáng 。shēng míng cháo dào mù téng fā ，yī rán chí ěr shuāng lái xiáng 。
hán shōu huā shàng shòu ，fēng jìng jiāng bú tuān 。yuán róng sù qiān qí ，lì lǎn yuán liú nán 。hǎo jǐng yào xú chū ，wēi yún gù zhē lán 。wéi chūn bù jiā huì ，gōng qǐ lè yóu guān 。páng méi bā shí lǎo ，fú zhàng lái pán shān 。qù nián xìng yī rěn ，hé yǐ bào zhǎng guān 。zhuó jiǔ gōng zì láo ，dé wú yǒu chóu tàn 。jiē zāi sān zhāng yuē ，suǒ guì jiǎn qiě kuān 。huáng táng zǎi qīng jìng ，zì jiào tián lǐ ān 。xū gōng chū miào yǔ ，zī yóu jì bú kān 。
。
