过阴山和人韵 其三
过阴山和人韵 其三最新章节：震川有遗家，零落鹿城隅。一望荒原迥，数行老树枯。瓣香文字在，盂麦子孙孤。无限沈吟意，残碑孰遣扶。
稼李太稼华，夭桃苦夭丽。不如姑射子，仙质淡难际。破寒传芳信，春意岂迢递。亭亭映碧霄，茨屋安得蔽。一壶扫花阴，聊散客愁滞。千朱联万玉，襞积谁所砌。飞英时落杯，草木吾臭味。颇嫌三弄笛，声杂郑和卫。二公何惠然，怅望周郎至。哦诗要何似，孤绝表一世。风吹佳句来，端可使人继。
尹旭与他谈过了，次子年纪不大却见识不凡，若是陈辽能听他一言，铜山也是这么容易攻破。
自小即胼胝，至今凋鬓发。所图山褐厚，所爱山炉热。不知冠盖好，但信烟霞活。富贵如疾颠，吾从老岩穴。
蒋三慌慌张张的，香云很看不上，怕被人留心，便呵斥他别跑，谁知就惹来了这场误会，白白被朱雀将军揍了一顿，有冤也无处诉。
怅然高阁望，已掩东城关。春风偏送柳，夜景欲沉山。
一发燕然晓日边，寒云叠叠乱山千。万重沙漠犹逢友，十室荒村亦有贤。留客芳樽思北海，惊人奇语忆南泉。思量万事多浑错，勉力轮锤好扣玄。
。
过阴山和人韵 其三解读：zhèn chuān yǒu yí jiā ，líng luò lù chéng yú 。yī wàng huāng yuán jiǒng ，shù háng lǎo shù kū 。bàn xiāng wén zì zài ，yú mài zǐ sūn gū 。wú xiàn shěn yín yì ，cán bēi shú qiǎn fú 。
jià lǐ tài jià huá ，yāo táo kǔ yāo lì 。bú rú gū shè zǐ ，xiān zhì dàn nán jì 。pò hán chuán fāng xìn ，chūn yì qǐ tiáo dì 。tíng tíng yìng bì xiāo ，cí wū ān dé bì 。yī hú sǎo huā yīn ，liáo sàn kè chóu zhì 。qiān zhū lián wàn yù ，bì jī shuí suǒ qì 。fēi yīng shí luò bēi ，cǎo mù wú chòu wèi 。pō xián sān nòng dí ，shēng zá zhèng hé wèi 。èr gōng hé huì rán ，chàng wàng zhōu láng zhì 。ò shī yào hé sì ，gū jué biǎo yī shì 。fēng chuī jiā jù lái ，duān kě shǐ rén jì 。
yǐn xù yǔ tā tán guò le ，cì zǐ nián jì bú dà què jiàn shí bú fán ，ruò shì chén liáo néng tīng tā yī yán ，tóng shān yě shì zhè me róng yì gōng pò 。
zì xiǎo jí pián zhī ，zhì jīn diāo bìn fā 。suǒ tú shān hè hòu ，suǒ ài shān lú rè 。bú zhī guàn gài hǎo ，dàn xìn yān xiá huó 。fù guì rú jí diān ，wú cóng lǎo yán xué 。
jiǎng sān huāng huāng zhāng zhāng de ，xiāng yún hěn kàn bú shàng ，pà bèi rén liú xīn ，biàn hē chì tā bié pǎo ，shuí zhī jiù rě lái le zhè chǎng wù huì ，bái bái bèi zhū què jiāng jun1 zòu le yī dùn ，yǒu yuān yě wú chù sù 。
chàng rán gāo gé wàng ，yǐ yǎn dōng chéng guān 。chūn fēng piān sòng liǔ ，yè jǐng yù chén shān 。
yī fā yàn rán xiǎo rì biān ，hán yún dié dié luàn shān qiān 。wàn zhòng shā mò yóu féng yǒu ，shí shì huāng cūn yì yǒu xián 。liú kè fāng zūn sī běi hǎi ，jīng rén qí yǔ yì nán quán 。sī liàng wàn shì duō hún cuò ，miǎn lì lún chuí hǎo kòu xuán 。
。
