荀子·修身
荀子·修身最新章节：君家两诗人，诗名满天地。大者扶宿梧，入论金銮事。小者乘天风，去草玉楼记。却后五百年，之子岂苗裔。奈何不神仙，亦复未富贵。抱瑟诸公门，索米长安市。
沈悯芮掩面大笑，他只要听见‘戚郎儿子，就好像看见你那个嫂嫂，紧张万分，非要我叫他光郎。
寒食时看度，春游事已违。风光连日直，阴雨半朝归。不见红球上，那论彩索飞。惟将新赐火，向曙著朝衣。
读书悟至言，反躬屡紬绎。颇谓无他岐，立可超凡域。云胡心自戕，作事潜乖昔。俯仰一长叹，惭惶竟何极。乃知真切功，不可弛顷刻。发愤矢自兹，群邪当远迹。圣途虽渺茫，敢吝驽骀力。诚当通鬼神，志当贯金石。
岁晏琴尊聊纵赏，况逢高阁俯长川。孤城海气霾寒日，万壑钟声出暝烟。辽鹤归来空异代，石羊化去不知年。沧桑自古何须问，肠断江湖落雁前。
两屦下峨岷，旧闻渠可人。相逢老史族，仍是少公亲。浊酒能浇月，新诗不负春。旁观还伎痒，吾亦捧心颦。
。
荀子·修身解读：jun1 jiā liǎng shī rén ，shī míng mǎn tiān dì 。dà zhě fú xiǔ wú ，rù lùn jīn luán shì 。xiǎo zhě chéng tiān fēng ，qù cǎo yù lóu jì 。què hòu wǔ bǎi nián ，zhī zǐ qǐ miáo yì 。nài hé bú shén xiān ，yì fù wèi fù guì 。bào sè zhū gōng mén ，suǒ mǐ zhǎng ān shì 。
shěn mǐn ruì yǎn miàn dà xiào ，tā zhī yào tīng jiàn ‘qī láng ér zǐ ，jiù hǎo xiàng kàn jiàn nǐ nà gè sǎo sǎo ，jǐn zhāng wàn fèn ，fēi yào wǒ jiào tā guāng láng 。
hán shí shí kàn dù ，chūn yóu shì yǐ wéi 。fēng guāng lián rì zhí ，yīn yǔ bàn cháo guī 。bú jiàn hóng qiú shàng ，nà lùn cǎi suǒ fēi 。wéi jiāng xīn cì huǒ ，xiàng shǔ zhe cháo yī 。
dú shū wù zhì yán ，fǎn gōng lǚ chōu yì 。pō wèi wú tā qí ，lì kě chāo fán yù 。yún hú xīn zì qiāng ，zuò shì qián guāi xī 。fǔ yǎng yī zhǎng tàn ，cán huáng jìng hé jí 。nǎi zhī zhēn qiē gōng ，bú kě chí qǐng kè 。fā fèn shǐ zì zī ，qún xié dāng yuǎn jì 。shèng tú suī miǎo máng ，gǎn lìn nú dài lì 。chéng dāng tōng guǐ shén ，zhì dāng guàn jīn shí 。
suì yàn qín zūn liáo zòng shǎng ，kuàng féng gāo gé fǔ zhǎng chuān 。gū chéng hǎi qì mái hán rì ，wàn hè zhōng shēng chū míng yān 。liáo hè guī lái kōng yì dài ，shí yáng huà qù bú zhī nián 。cāng sāng zì gǔ hé xū wèn ，cháng duàn jiāng hú luò yàn qián 。
liǎng jù xià é mín ，jiù wén qú kě rén 。xiàng féng lǎo shǐ zú ，réng shì shǎo gōng qīn 。zhuó jiǔ néng jiāo yuè ，xīn shī bú fù chūn 。páng guān hái jì yǎng ，wú yì pěng xīn pín 。
。
