上阳白发人－愍怨旷也
上阳白发人－愍怨旷也最新章节：青莲的话本经不起细究，偏偏听的人是韩庆——这是个傻愣愣的憨实少年，年纪又小，才十四岁，竟然就信了这娃儿的话。
王君旧隐地，闻更结茅茨。鹤氅春裁苧，鹅群雪泛池。时歌绿水曲，不负碧山期。夜雨生芳草，令人起梦思。
快快快。
葫芦踉跄前扑，手底下轻轻一带，将青莲提起让过胡镇，胡镇那一脚就踢在他腰肋下。
温奴误躏骊山陌，上帝依然秘真迹。欲窥日表少传神，但觅云仍便灾石。河南急利射雕手，除却率更谁劲敌。只字宁输永师贵，八法疑从白云获。纵令学步太婵娟，肯作重儓依俗格。颠米何劳据舷取，王孙已为炊玉易。对展双疑雕鹗翻，别看总是云霞色。未从道士换鹅群，要与君王留马式。小儒岂解襄阳狡，偶然弓失偶然得。枯树支屏未为复，位武经镵亦非匹。即容怀瓘中下估，试与绍京千万直。笑杀萧斋一字萧，少室山人为卖宅。
市汊渔父豢鸬鹚，芦下挐音来不迟。却怜榉柳留江畔，自在蜻蜓立钓丝。
洛花移种到松江，国色天香内样妆。老里懒边无好思，为渠觅句却穷忙。
。
上阳白发人－愍怨旷也解读：qīng lián de huà běn jīng bú qǐ xì jiū ，piān piān tīng de rén shì hán qìng ——zhè shì gè shǎ lèng lèng de hān shí shǎo nián ，nián jì yòu xiǎo ，cái shí sì suì ，jìng rán jiù xìn le zhè wá ér de huà 。
wáng jun1 jiù yǐn dì ，wén gèng jié máo cí 。hè chǎng chūn cái zhù ，é qún xuě fàn chí 。shí gē lǜ shuǐ qǔ ，bú fù bì shān qī 。yè yǔ shēng fāng cǎo ，lìng rén qǐ mèng sī 。
kuài kuài kuài 。
hú lú liàng qiāng qián pū ，shǒu dǐ xià qīng qīng yī dài ，jiāng qīng lián tí qǐ ràng guò hú zhèn ，hú zhèn nà yī jiǎo jiù tī zài tā yāo lèi xià 。
wēn nú wù lìn lí shān mò ，shàng dì yī rán mì zhēn jì 。yù kuī rì biǎo shǎo chuán shén ，dàn mì yún réng biàn zāi shí 。hé nán jí lì shè diāo shǒu ，chú què lǜ gèng shuí jìn dí 。zhī zì níng shū yǒng shī guì ，bā fǎ yí cóng bái yún huò 。zòng lìng xué bù tài chán juān ，kěn zuò zhòng tái yī sú gé 。diān mǐ hé láo jù xián qǔ ，wáng sūn yǐ wéi chuī yù yì 。duì zhǎn shuāng yí diāo è fān ，bié kàn zǒng shì yún xiá sè 。wèi cóng dào shì huàn é qún ，yào yǔ jun1 wáng liú mǎ shì 。xiǎo rú qǐ jiě xiāng yáng jiǎo ，ǒu rán gōng shī ǒu rán dé 。kū shù zhī píng wèi wéi fù ，wèi wǔ jīng chán yì fēi pǐ 。jí róng huái guàn zhōng xià gū ，shì yǔ shào jīng qiān wàn zhí 。xiào shā xiāo zhāi yī zì xiāo ，shǎo shì shān rén wéi mài zhái 。
shì chà yú fù huàn lú cí ，lú xià ná yīn lái bú chí 。què lián jǔ liǔ liú jiāng pàn ，zì zài qīng tíng lì diào sī 。
luò huā yí zhǒng dào sōng jiāng ，guó sè tiān xiāng nèi yàng zhuāng 。lǎo lǐ lǎn biān wú hǎo sī ，wéi qú mì jù què qióng máng 。
。
