停云·其二
停云·其二最新章节：和尚淡然道，为何天数总是站在大明一边。
冰肌翠袖淡无痕，照影罗浮江上村。霜鸟寒蜂解清意，徘徊风月欲黄昏。
昔闻五溪险，今见五溪平。穗帐迎风卷，楼船带月行。烟花蜀相庙，露草伏波营。已竭忠臣节，仍全孝子情。白云悲望切，黄壤喜沾荣。古柏森神道，坚珉勒墓城。此中方眷恋，
几个恶人开始争论着谁来杀燕南天。
圣朝郊祀此初行，肃戒精禋古有名。三日同斋风味淡，连霄对雪谷神清。袁公户闭眠应稳，程子门高梦未成。一德格天天亦信，泰阶从此更分明。
天道未可测，人事未可知。丰歉数所定，施报庶无私。山左逢凶岁，我正游不其。哀鸿鸣四野，穷黎日苦瘦。有司勤抚恤，缙绅效驱驰。就食四万口，开厂日午时。画地分男女，奔走俱淹迟。城东王氏妇，扶姑抱女儿。冀得三人粮，聊以解朝饥。粟米未到囊，老母已倾欹。侧身援以手，幼孩复见遗。肝肠已痛绝，那堪践踏随。势如万壑趋，两肱难护持。辗转人丛里，捐躯尽孝慈。可怜三女子，顷刻无完尸。士民长太息，行路泪亦垂。救荒无善策，古人曾言之。天乎彼何辜，所遭竟如斯。此理殊不解，漫成《恨妇词》。
。
停云·其二解读：hé shàng dàn rán dào ，wéi hé tiān shù zǒng shì zhàn zài dà míng yī biān 。
bīng jī cuì xiù dàn wú hén ，zhào yǐng luó fú jiāng shàng cūn 。shuāng niǎo hán fēng jiě qīng yì ，pái huái fēng yuè yù huáng hūn 。
xī wén wǔ xī xiǎn ，jīn jiàn wǔ xī píng 。suì zhàng yíng fēng juàn ，lóu chuán dài yuè háng 。yān huā shǔ xiàng miào ，lù cǎo fú bō yíng 。yǐ jié zhōng chén jiē ，réng quán xiào zǐ qíng 。bái yún bēi wàng qiē ，huáng rǎng xǐ zhān róng 。gǔ bǎi sēn shén dào ，jiān mín lè mù chéng 。cǐ zhōng fāng juàn liàn ，
jǐ gè è rén kāi shǐ zhēng lùn zhe shuí lái shā yàn nán tiān 。
shèng cháo jiāo sì cǐ chū háng ，sù jiè jīng yīn gǔ yǒu míng 。sān rì tóng zhāi fēng wèi dàn ，lián xiāo duì xuě gǔ shén qīng 。yuán gōng hù bì mián yīng wěn ，chéng zǐ mén gāo mèng wèi chéng 。yī dé gé tiān tiān yì xìn ，tài jiē cóng cǐ gèng fèn míng 。
tiān dào wèi kě cè ，rén shì wèi kě zhī 。fēng qiàn shù suǒ dìng ，shī bào shù wú sī 。shān zuǒ féng xiōng suì ，wǒ zhèng yóu bú qí 。āi hóng míng sì yě ，qióng lí rì kǔ shòu 。yǒu sī qín fǔ xù ，jìn shēn xiào qū chí 。jiù shí sì wàn kǒu ，kāi chǎng rì wǔ shí 。huà dì fèn nán nǚ ，bēn zǒu jù yān chí 。chéng dōng wáng shì fù ，fú gū bào nǚ ér 。jì dé sān rén liáng ，liáo yǐ jiě cháo jī 。sù mǐ wèi dào náng ，lǎo mǔ yǐ qīng yī 。cè shēn yuán yǐ shǒu ，yòu hái fù jiàn yí 。gān cháng yǐ tòng jué ，nà kān jiàn tà suí 。shì rú wàn hè qū ，liǎng gōng nán hù chí 。niǎn zhuǎn rén cóng lǐ ，juān qū jìn xiào cí 。kě lián sān nǚ zǐ ，qǐng kè wú wán shī 。shì mín zhǎng tài xī ，háng lù lèi yì chuí 。jiù huāng wú shàn cè ，gǔ rén céng yán zhī 。tiān hū bǐ hé gū ，suǒ zāo jìng rú sī 。cǐ lǐ shū bú jiě ，màn chéng 《hèn fù cí 》。
。
