孟子·告子章句上·第十节
孟子·告子章句上·第十节最新章节：古来圣贤皆寂寞，惟有饮者留其名。(古来 一作：自古；惟 通：唯)
春林风袅千梢叶，柳花乱洒江城雪。梦中栩蝶忽惊流，枝上啼鹃正凄绝。传来霜檄墨方淋，閒向风檐心半折。榻前鼾睡不容留，非底妖氛期扑灭。闾阎力尽秪声吞，官帑钱空惟肘掣。兴索慵飞大白觥，泪垂冷渍深红缬。抛遗丝谷慱金铢，转掷泥沙如木屑。途沿沟壑委千骸，籍上流亡供一瞥。三空屡叹复何之，百孔未填向谁说。叫罢须逢当轴怜，广平不得心如铁。
三更望兹峰，月出石腹内。云容方欲展，雷雨已在背。明明神所宅，乃复遘阴晦。冰柱十丈长，惊看石厓戴。居然神斧落，厓半亦奔溃。回飙搜激电，雪月光迸碎。遂令登陟客，倏忽迷向背。清游虽暂阻，未敢遽思退。终当携松明，绝壁扫芜秽。
黄尘车马鬓成斑，三月君能掷印还。花下琴尊常迟客，望中云气尚临关。休论藜杖携青琐，好去丹砂鍊玉颜。万里鸥波元浩荡，可无招隐五湖间。
暮从碧山下，山月随人归。
风顺风横总欲乘，传呼虽数不余应。去程渺渺湖边草，宿伴悠悠水上罾。
。
孟子·告子章句上·第十节解读：gǔ lái shèng xián jiē jì mò ，wéi yǒu yǐn zhě liú qí míng 。(gǔ lái yī zuò ：zì gǔ ；wéi tōng ：wéi )
chūn lín fēng niǎo qiān shāo yè ，liǔ huā luàn sǎ jiāng chéng xuě 。mèng zhōng xǔ dié hū jīng liú ，zhī shàng tí juān zhèng qī jué 。chuán lái shuāng xí mò fāng lín ，jiān xiàng fēng yán xīn bàn shé 。tà qián hān shuì bú róng liú ，fēi dǐ yāo fēn qī pū miè 。lǘ yán lì jìn zhī shēng tūn ，guān tǎng qián kōng wéi zhǒu chè 。xìng suǒ yōng fēi dà bái gōng ，lèi chuí lěng zì shēn hóng xié 。pāo yí sī gǔ tuán jīn zhū ，zhuǎn zhì ní shā rú mù xiè 。tú yán gōu hè wěi qiān hái ，jí shàng liú wáng gòng yī piē 。sān kōng lǚ tàn fù hé zhī ，bǎi kǒng wèi tián xiàng shuí shuō 。jiào bà xū féng dāng zhóu lián ，guǎng píng bú dé xīn rú tiě 。
sān gèng wàng zī fēng ，yuè chū shí fù nèi 。yún róng fāng yù zhǎn ，léi yǔ yǐ zài bèi 。míng míng shén suǒ zhái ，nǎi fù gòu yīn huì 。bīng zhù shí zhàng zhǎng ，jīng kàn shí yá dài 。jū rán shén fǔ luò ，yá bàn yì bēn kuì 。huí biāo sōu jī diàn ，xuě yuè guāng bèng suì 。suí lìng dēng zhì kè ，shū hū mí xiàng bèi 。qīng yóu suī zàn zǔ ，wèi gǎn jù sī tuì 。zhōng dāng xié sōng míng ，jué bì sǎo wú huì 。
huáng chén chē mǎ bìn chéng bān ，sān yuè jun1 néng zhì yìn hái 。huā xià qín zūn cháng chí kè ，wàng zhōng yún qì shàng lín guān 。xiū lùn lí zhàng xié qīng suǒ ，hǎo qù dān shā liàn yù yán 。wàn lǐ ōu bō yuán hào dàng ，kě wú zhāo yǐn wǔ hú jiān 。
mù cóng bì shān xià ，shān yuè suí rén guī 。
fēng shùn fēng héng zǒng yù chéng ，chuán hū suī shù bú yú yīng 。qù chéng miǎo miǎo hú biān cǎo ，xiǔ bàn yōu yōu shuǐ shàng zēng 。
。
