咏史诗
咏史诗最新章节：支公固好禅，何事偏爱马。至今饮马处，春水潺潺泻。王生立佳城，近在马涧下。因悟无生法，四大皆幻者。
虽然今天他们大败靖军，他还斩杀了两名营指挥使，却毫无成就感，因为明眼人一看就知道，这支靖军是新招募的。
苍生果何辜？十载堕涂炭。天心不可知，令我重悲惋。自从丧乱来，盗贼苦搆患。有田不能耕，有园不能灌。牛羊被虏掠，妻子各分散。穷冬尚无衣，日午犹未饭。官府不我恤，沈浮等鸥雁。胁从姑偷生，纵死冀少缓。昨夜官军来，又复诛反叛。粗豪甚豺狼，猛毒如狴犴。一槩尽杀掠，去贼才一间。玉石俱不分，生民重糜烂。纵贼官府嗔，为民贼杂乱。左右将安归？泛若无畔岸。新春雨潇潇，何忍听悲叹。愿言忍须臾，维持夜将旦。
雨后一分春减。深院落红如糁。柳外出秋千，度日彩旗风飐。销黯。销黯。门共宝奁长掩。
固知袅袅不胜纤，亦有棱棱庄且严。剑底白猿鏖越女，槎头黑瘿粉无盐。冰初势巳寒千仞，霁后人多曝一檐。笑忆小姬誇党日，可教轻试茗芽尖。
薰风广池佳丽，白露一岸清华。唤作玉儿俱得，元家难比萧家。
蓬山此去无多路，青鸟殷勤为探看。(蓬山 一作：蓬莱)
。
咏史诗解读：zhī gōng gù hǎo chán ，hé shì piān ài mǎ 。zhì jīn yǐn mǎ chù ，chūn shuǐ chán chán xiè 。wáng shēng lì jiā chéng ，jìn zài mǎ jiàn xià 。yīn wù wú shēng fǎ ，sì dà jiē huàn zhě 。
suī rán jīn tiān tā men dà bài jìng jun1 ，tā hái zhǎn shā le liǎng míng yíng zhǐ huī shǐ ，què háo wú chéng jiù gǎn ，yīn wéi míng yǎn rén yī kàn jiù zhī dào ，zhè zhī jìng jun1 shì xīn zhāo mù de 。
cāng shēng guǒ hé gū ？shí zǎi duò tú tàn 。tiān xīn bú kě zhī ，lìng wǒ zhòng bēi wǎn 。zì cóng sàng luàn lái ，dào zéi kǔ gōu huàn 。yǒu tián bú néng gēng ，yǒu yuán bú néng guàn 。niú yáng bèi lǔ luě ，qī zǐ gè fèn sàn 。qióng dōng shàng wú yī ，rì wǔ yóu wèi fàn 。guān fǔ bú wǒ xù ，shěn fú děng ōu yàn 。xié cóng gū tōu shēng ，zòng sǐ jì shǎo huǎn 。zuó yè guān jun1 lái ，yòu fù zhū fǎn pàn 。cū háo shèn chái láng ，měng dú rú bì àn 。yī gài jìn shā luě ，qù zéi cái yī jiān 。yù shí jù bú fèn ，shēng mín zhòng mí làn 。zòng zéi guān fǔ chēn ，wéi mín zéi zá luàn 。zuǒ yòu jiāng ān guī ？fàn ruò wú pàn àn 。xīn chūn yǔ xiāo xiāo ，hé rěn tīng bēi tàn 。yuàn yán rěn xū yú ，wéi chí yè jiāng dàn 。
yǔ hòu yī fèn chūn jiǎn 。shēn yuàn luò hóng rú shēn 。liǔ wài chū qiū qiān ，dù rì cǎi qí fēng zhǎn 。xiāo àn 。xiāo àn 。mén gòng bǎo lián zhǎng yǎn 。
gù zhī niǎo niǎo bú shèng xiān ，yì yǒu léng léng zhuāng qiě yán 。jiàn dǐ bái yuán áo yuè nǚ ，chá tóu hēi yǐng fěn wú yán 。bīng chū shì sì hán qiān rèn ，jì hòu rén duō pù yī yán 。xiào yì xiǎo jī kuā dǎng rì ，kě jiāo qīng shì míng yá jiān 。
xūn fēng guǎng chí jiā lì ，bái lù yī àn qīng huá 。huàn zuò yù ér jù dé ，yuán jiā nán bǐ xiāo jiā 。
péng shān cǐ qù wú duō lù ，qīng niǎo yīn qín wéi tàn kàn 。(péng shān yī zuò ：péng lái )
。
