孟冬篇
孟冬篇最新章节：雪积郊原湿土膏，撼风古木更牢骚。诗裁竹屋吟偏壮，酒煖匏尊兴转豪。指迹分明穿革履，腰围增减试丝绦。衾裯抱石难成寐，听彻金鸡午夜号。
来到院中，才见父母已将公差迎进厅堂。
老鹅秋菊中，我欲画几画。万古天地间，且让庖羲独。
蓟门芳草殢雕鞍，下马胡姬酒未阑。金印不关明主惜，春来质子遍长安。
官虽镇阳居，身是镇阳客。北园潭上花，安问谁所植。春风无先後，烂漫争红白。一花聊一醉，尽醉犹须百。而我病不饮，对花空叹息。朝来不能归，暮看不忍摘。谓言花纵落，满地犹可席。不来才几时，人事已非昔。芳枝结青杏，翠叶新奕奕。落絮风卷尽，春归不留迹。空余绿潭水，尚带余春色。疑春竟何之，意谓追可得。东西遶潭行，蜂鸟已寂寂。惘然无所依，归驾不停轭。寓兴诚可乐，留情岂非惑。至今清夜梦，犹遶北潭北。
眨眨眼睛又道：回去对你家少爷说，也不必心里过意不去，我们大夫，救人是本分。
谁知刚才抱了她，还对她笑，很温柔地说话，让她觉得很喜欢，因此赖在他身上就不肯下来了。
华亭鹤唳讵可闻？上蔡苍鹰何足道？
。
孟冬篇解读：xuě jī jiāo yuán shī tǔ gāo ，hàn fēng gǔ mù gèng láo sāo 。shī cái zhú wū yín piān zhuàng ，jiǔ xuān páo zūn xìng zhuǎn háo 。zhǐ jì fèn míng chuān gé lǚ ，yāo wéi zēng jiǎn shì sī tāo 。qīn dāo bào shí nán chéng mèi ，tīng chè jīn jī wǔ yè hào 。
lái dào yuàn zhōng ，cái jiàn fù mǔ yǐ jiāng gōng chà yíng jìn tīng táng 。
lǎo é qiū jú zhōng ，wǒ yù huà jǐ huà 。wàn gǔ tiān dì jiān ，qiě ràng páo xī dú 。
jì mén fāng cǎo tì diāo ān ，xià mǎ hú jī jiǔ wèi lán 。jīn yìn bú guān míng zhǔ xī ，chūn lái zhì zǐ biàn zhǎng ān 。
guān suī zhèn yáng jū ，shēn shì zhèn yáng kè 。běi yuán tán shàng huā ，ān wèn shuí suǒ zhí 。chūn fēng wú xiān hòu ，làn màn zhēng hóng bái 。yī huā liáo yī zuì ，jìn zuì yóu xū bǎi 。ér wǒ bìng bú yǐn ，duì huā kōng tàn xī 。cháo lái bú néng guī ，mù kàn bú rěn zhāi 。wèi yán huā zòng luò ，mǎn dì yóu kě xí 。bú lái cái jǐ shí ，rén shì yǐ fēi xī 。fāng zhī jié qīng xìng ，cuì yè xīn yì yì 。luò xù fēng juàn jìn ，chūn guī bú liú jì 。kōng yú lǜ tán shuǐ ，shàng dài yú chūn sè 。yí chūn jìng hé zhī ，yì wèi zhuī kě dé 。dōng xī rǎo tán háng ，fēng niǎo yǐ jì jì 。wǎng rán wú suǒ yī ，guī jià bú tíng è 。yù xìng chéng kě lè ，liú qíng qǐ fēi huò 。zhì jīn qīng yè mèng ，yóu rǎo běi tán běi 。
zhǎ zhǎ yǎn jīng yòu dào ：huí qù duì nǐ jiā shǎo yé shuō ，yě bú bì xīn lǐ guò yì bú qù ，wǒ men dà fū ，jiù rén shì běn fèn 。
shuí zhī gāng cái bào le tā ，hái duì tā xiào ，hěn wēn róu dì shuō huà ，ràng tā jiào dé hěn xǐ huān ，yīn cǐ lài zài tā shēn shàng jiù bú kěn xià lái le 。
huá tíng hè lì jù kě wén ？shàng cài cāng yīng hé zú dào ？
。
