杜秋娘诗
杜秋娘诗最新章节：想起这个，她就觉得自己所有叮嘱的话都是那么苍白无力。
闻欢远行去，相送方山亭。风吹黄檗藩，恶闻苦篱声。
小佥山中数块石，上出浮云几千尺。寒泉飞下绝涧响，老树倒挂苍苔壁。巨灵擘断知何年，中有古洞藏神仙。蓬莱宫阙浩杳霭，世外别有壶中天。巉岩磊磈相缘入，云雾晦冥光景集。丹房石室净无尘，虎攫龙拿半空湿。山人旧说桃花岩，山高水绝无由探。我来正值岩花发，长啸独倚春风酣。同游雅士贪幽趣，自斸山云烧笋具。两山流水一川花，依稀似是桃源处。世上纷纷吹战尘，山中道人都不闻。欲从君住不可得，一声孤鹤唳空云。
佳人最爱石榴红，染作轻裙步履同。唯有此花难入意，任教荣悴逐薰风。
蒯彻默默站在后面，神色极为复杂，他也是沉默不语，脑中在飞速死思考着。
使者新传谕蜀章，朱衣晴日下明光。扬旌欲挂峨嵋雪，拂剑遥生滟滪霜。幕府夜谈宾满坐，山邮朝发吏成行。共誇仆射诗情在，小队时能过草堂。
。
杜秋娘诗解读：xiǎng qǐ zhè gè ，tā jiù jiào dé zì jǐ suǒ yǒu dīng zhǔ de huà dōu shì nà me cāng bái wú lì 。
wén huān yuǎn háng qù ，xiàng sòng fāng shān tíng 。fēng chuī huáng bò fān ，è wén kǔ lí shēng 。
xiǎo qiān shān zhōng shù kuài shí ，shàng chū fú yún jǐ qiān chǐ 。hán quán fēi xià jué jiàn xiǎng ，lǎo shù dǎo guà cāng tái bì 。jù líng bò duàn zhī hé nián ，zhōng yǒu gǔ dòng cáng shén xiān 。péng lái gōng què hào yǎo ǎi ，shì wài bié yǒu hú zhōng tiān 。chán yán lěi wěi xiàng yuán rù ，yún wù huì míng guāng jǐng jí 。dān fáng shí shì jìng wú chén ，hǔ jué lóng ná bàn kōng shī 。shān rén jiù shuō táo huā yán ，shān gāo shuǐ jué wú yóu tàn 。wǒ lái zhèng zhí yán huā fā ，zhǎng xiào dú yǐ chūn fēng hān 。tóng yóu yǎ shì tān yōu qù ，zì zhú shān yún shāo sǔn jù 。liǎng shān liú shuǐ yī chuān huā ，yī xī sì shì táo yuán chù 。shì shàng fēn fēn chuī zhàn chén ，shān zhōng dào rén dōu bú wén 。yù cóng jun1 zhù bú kě dé ，yī shēng gū hè lì kōng yún 。
jiā rén zuì ài shí liú hóng ，rǎn zuò qīng qún bù lǚ tóng 。wéi yǒu cǐ huā nán rù yì ，rèn jiāo róng cuì zhú xūn fēng 。
kuǎi chè mò mò zhàn zài hòu miàn ，shén sè jí wéi fù zá ，tā yě shì chén mò bú yǔ ，nǎo zhōng zài fēi sù sǐ sī kǎo zhe 。
shǐ zhě xīn chuán yù shǔ zhāng ，zhū yī qíng rì xià míng guāng 。yáng jīng yù guà é méi xuě ，fú jiàn yáo shēng yàn yù shuāng 。mù fǔ yè tán bīn mǎn zuò ，shān yóu cháo fā lì chéng háng 。gòng kuā pú shè shī qíng zài ，xiǎo duì shí néng guò cǎo táng 。
。
