柳毅传
柳毅传最新章节：越梅半拆轻寒里，冰清淡薄笼蓝水。暖觉杏梢红，游丝狂惹风。闲阶莎径碧，远梦犹堪惜。离恨又迎春，相思难重陈。
三更望兹峰，月出石腹内。云容方欲展，雷雨已在背。明明神所宅，乃复遘阴晦。冰柱十丈长，惊看石厓戴。居然神斧落，厓半亦奔溃。回飙搜激电，雪月光迸碎。遂令登陟客，倏忽迷向背。清游虽暂阻，未敢遽思退。终当携松明，绝壁扫芜秽。
那他还能放过她？正杀气腾腾地走过去。
可她竟有种空虚和无力感，那便是儿大不由娘的感觉。
子胥既弃吴江上，屈原终投湘水滨。
连云骑省与之邻，可是高堂履舄频。湖水过云天似玉，山风吹酒月留人。红绡贴肉扶歌板，翠羽妆头出舞茵。礼法岂为吾辈设，直须乐死百年身。
白沟东下水如襟，不尽行人吊古心。戍垒风云流断岸，农家烟火半空林。往来此日通燕粤，兴废千年说宋金。似有渔郎知此意，棹歌声入水云深。
。
柳毅传解读：yuè méi bàn chāi qīng hán lǐ ，bīng qīng dàn báo lóng lán shuǐ 。nuǎn jiào xìng shāo hóng ，yóu sī kuáng rě fēng 。xián jiē shā jìng bì ，yuǎn mèng yóu kān xī 。lí hèn yòu yíng chūn ，xiàng sī nán zhòng chén 。
sān gèng wàng zī fēng ，yuè chū shí fù nèi 。yún róng fāng yù zhǎn ，léi yǔ yǐ zài bèi 。míng míng shén suǒ zhái ，nǎi fù gòu yīn huì 。bīng zhù shí zhàng zhǎng ，jīng kàn shí yá dài 。jū rán shén fǔ luò ，yá bàn yì bēn kuì 。huí biāo sōu jī diàn ，xuě yuè guāng bèng suì 。suí lìng dēng zhì kè ，shū hū mí xiàng bèi 。qīng yóu suī zàn zǔ ，wèi gǎn jù sī tuì 。zhōng dāng xié sōng míng ，jué bì sǎo wú huì 。
nà tā hái néng fàng guò tā ？zhèng shā qì téng téng dì zǒu guò qù 。
kě tā jìng yǒu zhǒng kōng xū hé wú lì gǎn ，nà biàn shì ér dà bú yóu niáng de gǎn jiào 。
zǐ xū jì qì wú jiāng shàng ，qū yuán zhōng tóu xiāng shuǐ bīn 。
lián yún qí shěng yǔ zhī lín ，kě shì gāo táng lǚ xì pín 。hú shuǐ guò yún tiān sì yù ，shān fēng chuī jiǔ yuè liú rén 。hóng xiāo tiē ròu fú gē bǎn ，cuì yǔ zhuāng tóu chū wǔ yīn 。lǐ fǎ qǐ wéi wú bèi shè ，zhí xū lè sǐ bǎi nián shēn 。
bái gōu dōng xià shuǐ rú jīn ，bú jìn háng rén diào gǔ xīn 。shù lěi fēng yún liú duàn àn ，nóng jiā yān huǒ bàn kōng lín 。wǎng lái cǐ rì tōng yàn yuè ，xìng fèi qiān nián shuō sòng jīn 。sì yǒu yú láng zhī cǐ yì ，zhào gē shēng rù shuǐ yún shēn 。
。
