太史公自序
太史公自序最新章节：妾心石中玉，郎性风中花。花飞自不定，玉洁终无瑕。不照妾心洁，不如弃道旁。任郎轻薄性，飘转随风狂。
李唐天厩拳毛騧，蹙踏倒影凌飞霞。侯家神骏岂遗种，遍身细缬旋螺花。端阳射柳辕门道，紫燕身轻拂柔草。镂膺虎韔锦障泥，响马群中看表表。得隽归来红日西，汗沟珠血濡霜蹄。解鞍滚罢起喷振，奚奴牵入垂杨堤。南陌观花宜按辔，戏共王孙簇芳骑。乌衣朱雀足追游，自古金陵说佳丽。皇风万里清关河，尚方兵仗绣不磨。騧兮騧兮免负戈，日日朝天鸣贝珂。
虽然没有说不敬的言辞，到底不大尊重。
病骨怯风露，愁怀厌甲兵。人居绝域久，月向此宵明。轮仄初经汉，光分半隐城。迟迟不肯下，应识异乡情。
愤青这就不服了，凭什么啊就没听见。
刘邦亦不拖延，虽然当时已经是晌午，也即刻带兵出发。
但是谁能想到，少林还有这样的高手存在？不过也对，少林毕竟是少林，底蕴悠久，要真是一个纸老虎，那才是笑话。
。
太史公自序解读：qiè xīn shí zhōng yù ，láng xìng fēng zhōng huā 。huā fēi zì bú dìng ，yù jié zhōng wú xiá 。bú zhào qiè xīn jié ，bú rú qì dào páng 。rèn láng qīng báo xìng ，piāo zhuǎn suí fēng kuáng 。
lǐ táng tiān jiù quán máo guā ，cù tà dǎo yǐng líng fēi xiá 。hóu jiā shén jun4 qǐ yí zhǒng ，biàn shēn xì xié xuán luó huā 。duān yáng shè liǔ yuán mén dào ，zǐ yàn shēn qīng fú róu cǎo 。lòu yīng hǔ chàng jǐn zhàng ní ，xiǎng mǎ qún zhōng kàn biǎo biǎo 。dé jun4 guī lái hóng rì xī ，hàn gōu zhū xuè rú shuāng tí 。jiě ān gǔn bà qǐ pēn zhèn ，xī nú qiān rù chuí yáng dī 。nán mò guān huā yí àn pèi ，xì gòng wáng sūn cù fāng qí 。wū yī zhū què zú zhuī yóu ，zì gǔ jīn líng shuō jiā lì 。huáng fēng wàn lǐ qīng guān hé ，shàng fāng bīng zhàng xiù bú mó 。guā xī guā xī miǎn fù gē ，rì rì cháo tiān míng bèi kē 。
suī rán méi yǒu shuō bú jìng de yán cí ，dào dǐ bú dà zūn zhòng 。
bìng gǔ qiè fēng lù ，chóu huái yàn jiǎ bīng 。rén jū jué yù jiǔ ，yuè xiàng cǐ xiāo míng 。lún zè chū jīng hàn ，guāng fèn bàn yǐn chéng 。chí chí bú kěn xià ，yīng shí yì xiāng qíng 。
fèn qīng zhè jiù bú fú le ，píng shí me ā jiù méi tīng jiàn 。
liú bāng yì bú tuō yán ，suī rán dāng shí yǐ jīng shì shǎng wǔ ，yě jí kè dài bīng chū fā 。
dàn shì shuí néng xiǎng dào ，shǎo lín hái yǒu zhè yàng de gāo shǒu cún zài ？bú guò yě duì ，shǎo lín bì jìng shì shǎo lín ，dǐ yùn yōu jiǔ ，yào zhēn shì yī gè zhǐ lǎo hǔ ，nà cái shì xiào huà 。
。
