老子·德经·第八十一章
老子·德经·第八十一章最新章节：单于吹落山头月。漫漫江上沙如雪。谁唱缕金衣。水寒船舫稀。芦花枫叶浦。忆抱琵琶语。身未发长沙。梦魂先到家。
相期禅客话，高枕白云层。月色千江水，山门七祖灯。钟声散落叶，壁影挂寒藤。欲续良宵兴，尘劳恐未能。
魔教教主四字，太过狠辣冷酷，简单看一眼，就让人隐隐嗅到一股血雨腥风。
新荷贴贴铺水面，要渠起立良独难。一朝时至鹤鹭立，清凉月下飞翻翻。
秋叶初红谢故枝，溪深明月到偏迟。何当却肉犹难饱，陶自回舟未必悲。岂忍断云分北雁，尚留馀醉候东篱。黄尘若肯长封砚，与尔同为无字碑。
现在，让我们趁胜追击，一举扫灭敌寇。
银山突兀苍海头，夜半鼓噪万貔貅。争雄角力转坤轴，旋磨尘世偕浮沤。朝朝暮暮自消长，谁言于此随海鰌。鸱革裹尸已尘土，未必怒怨卒未休。看公立论屈前辈，笔端有力挽万牛。孤峰绝崖气象古，亦复粲粲珊瑚钩。分明掘见阴阳根，判断造化之深幽。玄机发泄天帝嗔，此文正恐雷霆收。不然亦似画鸟迹，长夜鬼哭声啾啾。公自骑鲸去不返，满江明月芦花秋。
。
老子·德经·第八十一章解读：dān yú chuī luò shān tóu yuè 。màn màn jiāng shàng shā rú xuě 。shuí chàng lǚ jīn yī 。shuǐ hán chuán fǎng xī 。lú huā fēng yè pǔ 。yì bào pí pá yǔ 。shēn wèi fā zhǎng shā 。mèng hún xiān dào jiā 。
xiàng qī chán kè huà ，gāo zhěn bái yún céng 。yuè sè qiān jiāng shuǐ ，shān mén qī zǔ dēng 。zhōng shēng sàn luò yè ，bì yǐng guà hán téng 。yù xù liáng xiāo xìng ，chén láo kǒng wèi néng 。
mó jiāo jiāo zhǔ sì zì ，tài guò hěn là lěng kù ，jiǎn dān kàn yī yǎn ，jiù ràng rén yǐn yǐn xiù dào yī gǔ xuè yǔ xīng fēng 。
xīn hé tiē tiē pù shuǐ miàn ，yào qú qǐ lì liáng dú nán 。yī cháo shí zhì hè lù lì ，qīng liáng yuè xià fēi fān fān 。
qiū yè chū hóng xiè gù zhī ，xī shēn míng yuè dào piān chí 。hé dāng què ròu yóu nán bǎo ，táo zì huí zhōu wèi bì bēi 。qǐ rěn duàn yún fèn běi yàn ，shàng liú yú zuì hòu dōng lí 。huáng chén ruò kěn zhǎng fēng yàn ，yǔ ěr tóng wéi wú zì bēi 。
xiàn zài ，ràng wǒ men chèn shèng zhuī jī ，yī jǔ sǎo miè dí kòu 。
yín shān tū wū cāng hǎi tóu ，yè bàn gǔ zào wàn pí xiū 。zhēng xióng jiǎo lì zhuǎn kūn zhóu ，xuán mó chén shì xié fú ōu 。cháo cháo mù mù zì xiāo zhǎng ，shuí yán yú cǐ suí hǎi qiū 。chī gé guǒ shī yǐ chén tǔ ，wèi bì nù yuàn zú wèi xiū 。kàn gōng lì lùn qū qián bèi ，bǐ duān yǒu lì wǎn wàn niú 。gū fēng jué yá qì xiàng gǔ ，yì fù càn càn shān hú gōu 。fèn míng jué jiàn yīn yáng gēn ，pàn duàn zào huà zhī shēn yōu 。xuán jī fā xiè tiān dì chēn ，cǐ wén zhèng kǒng léi tíng shōu 。bú rán yì sì huà niǎo jì ，zhǎng yè guǐ kū shēng jiū jiū 。gōng zì qí jīng qù bú fǎn ，mǎn jiāng míng yuè lú huā qiū 。
。
