淮民谣
淮民谣最新章节：蜿若游龙，矫若归鸿。入自巽方，钟为幽宫。无丛菉薋，无蔓迷阳。芃芃嘉禾，产此高冈。此燥而冈，彼湿而粳。恶乎宜乎，天定发祥。在昔圣臣，诚不见明。皇灵动变，郊迎返风。同颖之禾，唐伯荐王。王不自有，以归姬公。唯子之昔，经营四方。日笃不懈，拱翼世皇。角巾东归，口不挂功。含弘树惇，惠此家邦。是故大归，上启帝聪。我闻寸田，可菑以耕。培尔孙枝，岂惟子躬。是穮是蓘，其滋必丰。请用荐尝，标此荩庸。
奉子一杯酒，为子照颜色。但愿腮上红，莫管颏下白。自古无长生，生者何戚戚。登山勿厌高，四望都无极。丘陇逐日多，天地为我窄。只见李耳书，对之空脉脉。何曾见天上，著得刘安宅。若问长生人，昭昭孔丘籍。
嘉靖三十一年，朱纨死，山东巡抚王忬临危受命前来浙江，一年之内屡破倭寇，首次岑港大捷正是他的杰作。
万木凋残众岭寒，诛茅栖息易为安。朝来犹有寻幽者，不畏崎岖磴百盘。
华亭鹤唳讵可闻？上蔡苍鹰何足道？
将归徒倚北山岑，寂寂寒蝉愁暮阴。江上浮云空自好，涧边白石为谁吟。美人一水芙蓉隔，何处孤樽风雨深。安得同君共杯斝，嗒然散发卧长林。
。
淮民谣解读：wān ruò yóu lóng ，jiǎo ruò guī hóng 。rù zì xùn fāng ，zhōng wéi yōu gōng 。wú cóng lù zī ，wú màn mí yáng 。péng péng jiā hé ，chǎn cǐ gāo gāng 。cǐ zào ér gāng ，bǐ shī ér jīng 。è hū yí hū ，tiān dìng fā xiáng 。zài xī shèng chén ，chéng bú jiàn míng 。huáng líng dòng biàn ，jiāo yíng fǎn fēng 。tóng yǐng zhī hé ，táng bó jiàn wáng 。wáng bú zì yǒu ，yǐ guī jī gōng 。wéi zǐ zhī xī ，jīng yíng sì fāng 。rì dǔ bú xiè ，gǒng yì shì huáng 。jiǎo jīn dōng guī ，kǒu bú guà gōng 。hán hóng shù dūn ，huì cǐ jiā bāng 。shì gù dà guī ，shàng qǐ dì cōng 。wǒ wén cùn tián ，kě zī yǐ gēng 。péi ěr sūn zhī ，qǐ wéi zǐ gōng 。shì biāo shì gǔn ，qí zī bì fēng 。qǐng yòng jiàn cháng ，biāo cǐ jìn yōng 。
fèng zǐ yī bēi jiǔ ，wéi zǐ zhào yán sè 。dàn yuàn sāi shàng hóng ，mò guǎn kē xià bái 。zì gǔ wú zhǎng shēng ，shēng zhě hé qī qī 。dēng shān wù yàn gāo ，sì wàng dōu wú jí 。qiū lǒng zhú rì duō ，tiān dì wéi wǒ zhǎi 。zhī jiàn lǐ ěr shū ，duì zhī kōng mò mò 。hé céng jiàn tiān shàng ，zhe dé liú ān zhái 。ruò wèn zhǎng shēng rén ，zhāo zhāo kǒng qiū jí 。
jiā jìng sān shí yī nián ，zhū wán sǐ ，shān dōng xún fǔ wáng yù lín wēi shòu mìng qián lái zhè jiāng ，yī nián zhī nèi lǚ pò wō kòu ，shǒu cì cén gǎng dà jié zhèng shì tā de jié zuò 。
wàn mù diāo cán zhòng lǐng hán ，zhū máo qī xī yì wéi ān 。cháo lái yóu yǒu xún yōu zhě ，bú wèi qí qū dèng bǎi pán 。
huá tíng hè lì jù kě wén ？shàng cài cāng yīng hé zú dào ？
jiāng guī tú yǐ běi shān cén ，jì jì hán chán chóu mù yīn 。jiāng shàng fú yún kōng zì hǎo ，jiàn biān bái shí wéi shuí yín 。měi rén yī shuǐ fú róng gé ，hé chù gū zūn fēng yǔ shēn 。ān dé tóng jun1 gòng bēi jiǎ ，dā rán sàn fā wò zhǎng lín 。
。
