孟冬篇
孟冬篇最新章节：古刹何年建，悠然一径斜。寺前松似盖，塔顶草如叉。微雨才新霁，奇云幻暮霞。深耽禅悦乐，趺坐思无邪。
前身得道许旌阳，高尚不佯狂。黄尘车马长安道，武选司、沦谪仙郎。弱冠春风及第，朱衣前辈焚香。翠箫渔笛好词腔，鸣凤韵锵锵。夙缘遇我如相识，泻胸中、万斛沧浪。寄语枣花帘下，何时得佩双璜。
杨子休官日日闲，桐江新棹酒船还。叮咛旧客兼新客，漫浪南山与北山。好怀急就一斗饮，佳人能作五弦弹。君看此地经游辇，仿佛春风梦未残。
危阁压山冈，晴空疑鸟行。胜搜花界尽，响益梵音长。有月堪先到，无风亦自凉。人烟纷绕绕，诸树共苍苍。榻恋高楼语，瓯怜昼茗香。此身闲未得，驱马入残阳。
三万六千顷，玉壶天地寒。庾岭封的皪，淇园折琅玕。漠漠梨花烂漫，纷纷柳絮飞残。直疑潢潦惊翻，斜风溯狂澜。对此频胜赏，一醉饱清欢。呼?童翦韭，和冰先荐春盘。怕东风吹散，留尊待月，倚阑莫惜今夜看。
比他更老一些的杨宜，却连登城的勇气也没有，身为东南最高级别的军事将领，他正在总督府中默默写着什么，不知是遗书还是辞书。
。
孟冬篇解读：gǔ shā hé nián jiàn ，yōu rán yī jìng xié 。sì qián sōng sì gài ，tǎ dǐng cǎo rú chā 。wēi yǔ cái xīn jì ，qí yún huàn mù xiá 。shēn dān chán yuè lè ，fū zuò sī wú xié 。
qián shēn dé dào xǔ jīng yáng ，gāo shàng bú yáng kuáng 。huáng chén chē mǎ zhǎng ān dào ，wǔ xuǎn sī 、lún zhé xiān láng 。ruò guàn chūn fēng jí dì ，zhū yī qián bèi fén xiāng 。cuì xiāo yú dí hǎo cí qiāng ，míng fèng yùn qiāng qiāng 。sù yuán yù wǒ rú xiàng shí ，xiè xiōng zhōng 、wàn hú cāng làng 。jì yǔ zǎo huā lián xià ，hé shí dé pèi shuāng huáng 。
yáng zǐ xiū guān rì rì xián ，tóng jiāng xīn zhào jiǔ chuán hái 。dīng níng jiù kè jiān xīn kè ，màn làng nán shān yǔ běi shān 。hǎo huái jí jiù yī dòu yǐn ，jiā rén néng zuò wǔ xián dàn 。jun1 kàn cǐ dì jīng yóu niǎn ，fǎng fó chūn fēng mèng wèi cán 。
wēi gé yā shān gāng ，qíng kōng yí niǎo háng 。shèng sōu huā jiè jìn ，xiǎng yì fàn yīn zhǎng 。yǒu yuè kān xiān dào ，wú fēng yì zì liáng 。rén yān fēn rào rào ，zhū shù gòng cāng cāng 。tà liàn gāo lóu yǔ ，ōu lián zhòu míng xiāng 。cǐ shēn xián wèi dé ，qū mǎ rù cán yáng 。
sān wàn liù qiān qǐng ，yù hú tiān dì hán 。yǔ lǐng fēng de lì ，qí yuán shé láng gān 。mò mò lí huā làn màn ，fēn fēn liǔ xù fēi cán 。zhí yí huáng liáo jīng fān ，xié fēng sù kuáng lán 。duì cǐ pín shèng shǎng ，yī zuì bǎo qīng huān 。hū ?tóng jiǎn jiǔ ，hé bīng xiān jiàn chūn pán 。pà dōng fēng chuī sàn ，liú zūn dài yuè ，yǐ lán mò xī jīn yè kàn 。
bǐ tā gèng lǎo yī xiē de yáng yí ，què lián dēng chéng de yǒng qì yě méi yǒu ，shēn wéi dōng nán zuì gāo jí bié de jun1 shì jiāng lǐng ，tā zhèng zài zǒng dū fǔ zhōng mò mò xiě zhe shí me ，bú zhī shì yí shū hái shì cí shū 。
。
