孝经·庶人
孝经·庶人最新章节：臣以为北虏之患重于东倭之仇，拒报此番俺答亦是倾巢而出，意欲直抵京城。
故家凋丧后，初识澹庵孙。玉树明庭角，冰澌吐话言。荆州得上幕。楚壤带中原。多欲附舟去，白鱼朱橘繁。
圣朝郊祀此初行，肃戒精禋古有名。三日同斋风味淡，连霄对雪谷神清。袁公户闭眠应稳，程子门高梦未成。一德格天天亦信，泰阶从此更分明。
尹旭道：没办法。
麈柄韵如屑，匡床味似禅。闲惟追酒伴，忙亦检诗编。是客皆停辙，何人不道贤。聪明事事有，大抵只无钱。
杨长帆来的也算尴尬，偌大的南京，好歹也有守军数千人，为了对付几十鬼倭。
金鼓破南粤，山中冷不闻。是非同一马，富贵自浮云。吐纳龙虎气，遨游麋鹿群。朝来问丹诀，已酌冻醪醺。
……最初两期，江成海的《苍茫英雄》，凭着节奏无懈可击，集合了当下所有读者们爱看的元素，人气几乎追赶上了《神雕侠侣》。
钿毂香车过柳堤，桦烟分处马频嘶，为他沉醉不成泥¤花满驿亭香露细，杜鹃声断玉蟾低，含情无语倚楼西。马上凝情忆旧游，照花淹竹小溪流，钿筝罗幕玉搔头¤早是出门长带月，可堪分袂又经秋，晚风斜日不胜愁。独立寒阶望月华，露浓香泛小庭花，绣屏愁背一灯斜¤云雨自从分散后，人间无路到仙家，但凭魂梦访天涯。依约残眉理旧黄，翠鬟抛掷一簪长，暖风晴日罢朝妆¤闲折海棠看又拈，玉纤无力惹馀香，此情谁会倚斜阳。翡翠屏开绣幄红，谢娥无力晓妆慵，锦帷鸳被宿香浓¤微雨小庭春寂寞，燕飞莺语隔帘栊，杏花凝恨倚东风。花月香寒悄夜尘，绮筵幽会暗伤神，婵娟依约画屏人¤人不见时还暂语，令才抛后爱微嚬，越罗巴锦不胜春。偏戴花冠白玉簪，睡容新起意沈吟，翠钿金缕镇眉心¤小槛日斜风悄悄，隔帘零落杏花阴，断香轻碧锁愁深。晚逐香车入凤城，东风斜揭绣帘轻，慢回娇眼笑盈盈¤消息未通何计是，便须佯醉且随行，依稀闻道太狂生。小市东门欲雪天，众中依约见神仙，蕊黄香画贴金蝉¤饮散黄昏人草草，醉容无语立门前，马嘶尘烘一街烟。
（感谢唐衣陷阱成为本书第一个护法，月下太激动了。
。
孝经·庶人解读：chén yǐ wéi běi lǔ zhī huàn zhòng yú dōng wō zhī chóu ，jù bào cǐ fān ǎn dá yì shì qīng cháo ér chū ，yì yù zhí dǐ jīng chéng 。
gù jiā diāo sàng hòu ，chū shí dàn ān sūn 。yù shù míng tíng jiǎo ，bīng sī tǔ huà yán 。jīng zhōu dé shàng mù 。chǔ rǎng dài zhōng yuán 。duō yù fù zhōu qù ，bái yú zhū jú fán 。
shèng cháo jiāo sì cǐ chū háng ，sù jiè jīng yīn gǔ yǒu míng 。sān rì tóng zhāi fēng wèi dàn ，lián xiāo duì xuě gǔ shén qīng 。yuán gōng hù bì mián yīng wěn ，chéng zǐ mén gāo mèng wèi chéng 。yī dé gé tiān tiān yì xìn ，tài jiē cóng cǐ gèng fèn míng 。
yǐn xù dào ：méi bàn fǎ 。
zhǔ bǐng yùn rú xiè ，kuāng chuáng wèi sì chán 。xián wéi zhuī jiǔ bàn ，máng yì jiǎn shī biān 。shì kè jiē tíng zhé ，hé rén bú dào xián 。cōng míng shì shì yǒu ，dà dǐ zhī wú qián 。
yáng zhǎng fān lái de yě suàn gān gà ，ruò dà de nán jīng ，hǎo dǎi yě yǒu shǒu jun1 shù qiān rén ，wéi le duì fù jǐ shí guǐ wō 。
jīn gǔ pò nán yuè ，shān zhōng lěng bú wén 。shì fēi tóng yī mǎ ，fù guì zì fú yún 。tǔ nà lóng hǔ qì ，áo yóu mí lù qún 。cháo lái wèn dān jué ，yǐ zhuó dòng láo xūn 。
……zuì chū liǎng qī ，jiāng chéng hǎi de 《cāng máng yīng xióng 》，píng zhe jiē zòu wú xiè kě jī ，jí hé le dāng xià suǒ yǒu dú zhě men ài kàn de yuán sù ，rén qì jǐ hū zhuī gǎn shàng le 《shén diāo xiá lǚ 》。
diàn gū xiāng chē guò liǔ dī ，huà yān fèn chù mǎ pín sī ，wéi tā chén zuì bú chéng ní ¤huā mǎn yì tíng xiāng lù xì ，dù juān shēng duàn yù chán dī ，hán qíng wú yǔ yǐ lóu xī 。mǎ shàng níng qíng yì jiù yóu ，zhào huā yān zhú xiǎo xī liú ，diàn zhēng luó mù yù sāo tóu ¤zǎo shì chū mén zhǎng dài yuè ，kě kān fèn mèi yòu jīng qiū ，wǎn fēng xié rì bú shèng chóu 。dú lì hán jiē wàng yuè huá ，lù nóng xiāng fàn xiǎo tíng huā ，xiù píng chóu bèi yī dēng xié ¤yún yǔ zì cóng fèn sàn hòu ，rén jiān wú lù dào xiān jiā ，dàn píng hún mèng fǎng tiān yá 。yī yuē cán méi lǐ jiù huáng ，cuì huán pāo zhì yī zān zhǎng ，nuǎn fēng qíng rì bà cháo zhuāng ¤xián shé hǎi táng kàn yòu niān ，yù xiān wú lì rě yú xiāng ，cǐ qíng shuí huì yǐ xié yáng 。fěi cuì píng kāi xiù wò hóng ，xiè é wú lì xiǎo zhuāng yōng ，jǐn wéi yuān bèi xiǔ xiāng nóng ¤wēi yǔ xiǎo tíng chūn jì mò ，yàn fēi yīng yǔ gé lián lóng ，xìng huā níng hèn yǐ dōng fēng 。huā yuè xiāng hán qiāo yè chén ，qǐ yàn yōu huì àn shāng shén ，chán juān yī yuē huà píng rén ¤rén bú jiàn shí hái zàn yǔ ，lìng cái pāo hòu ài wēi pín ，yuè luó bā jǐn bú shèng chūn 。piān dài huā guàn bái yù zān ，shuì róng xīn qǐ yì shěn yín ，cuì diàn jīn lǚ zhèn méi xīn ¤xiǎo kǎn rì xié fēng qiāo qiāo ，gé lián líng luò xìng huā yīn ，duàn xiāng qīng bì suǒ chóu shēn 。wǎn zhú xiāng chē rù fèng chéng ，dōng fēng xié jiē xiù lián qīng ，màn huí jiāo yǎn xiào yíng yíng ¤xiāo xī wèi tōng hé jì shì ，biàn xū yáng zuì qiě suí háng ，yī xī wén dào tài kuáng shēng 。xiǎo shì dōng mén yù xuě tiān ，zhòng zhōng yī yuē jiàn shén xiān ，ruǐ huáng xiāng huà tiē jīn chán ¤yǐn sàn huáng hūn rén cǎo cǎo ，zuì róng wú yǔ lì mén qián ，mǎ sī chén hōng yī jiē yān 。
（gǎn xiè táng yī xiàn jǐng chéng wéi běn shū dì yī gè hù fǎ ，yuè xià tài jī dòng le 。
。
