柳毅传
柳毅传最新章节：忍死元非爱一身，百年两世此遗娠。手缝襁褓和残泪，抱向高堂回首频。
暂脱朝衣不当闲，澶州梦断已多年。诸公自致青云上，病客长斋绣佛前。随意时为师子卧，安心懒作野狐禅。炉烟忽散无踪迹，屋上寒云自黯然。
杨长帆此前已放出话不再伤人，此时不好再为难禅位太皇，唯有好言相劝：主公，太皇已禅位，世俗之事，已成过往。
他和葫芦板栗才分开，因那两人是临时起意去德胜路吃羊肉，所以赵锋不知道。
初时他只是看不惯五个莽汉寻衅滋事，后来是欣赏尹旭的好身手和有情义，故而出手打抱不平。
人生有行役，谁能如草木。别离感中怀，乃为我桎梏。百年受命短，光景良不足。念我别离者，愿怀日月促。平地施道路，车马往不复。空知为良田，秋望禾黍熟。端居无俦侣，日夜祷耳目。立身难自觉，常恐忧与辱。穷贱无闲暇，疾痛多嗜欲。我思携手人，逍遥任心腹。
。
柳毅传解读：rěn sǐ yuán fēi ài yī shēn ，bǎi nián liǎng shì cǐ yí shēn 。shǒu féng qiǎng bǎo hé cán lèi ，bào xiàng gāo táng huí shǒu pín 。
zàn tuō cháo yī bú dāng xián ，chán zhōu mèng duàn yǐ duō nián 。zhū gōng zì zhì qīng yún shàng ，bìng kè zhǎng zhāi xiù fó qián 。suí yì shí wéi shī zǐ wò ，ān xīn lǎn zuò yě hú chán 。lú yān hū sàn wú zōng jì ，wū shàng hán yún zì àn rán 。
yáng zhǎng fān cǐ qián yǐ fàng chū huà bú zài shāng rén ，cǐ shí bú hǎo zài wéi nán chán wèi tài huáng ，wéi yǒu hǎo yán xiàng quàn ：zhǔ gōng ，tài huáng yǐ chán wèi ，shì sú zhī shì ，yǐ chéng guò wǎng 。
tā hé hú lú bǎn lì cái fèn kāi ，yīn nà liǎng rén shì lín shí qǐ yì qù dé shèng lù chī yáng ròu ，suǒ yǐ zhào fēng bú zhī dào 。
chū shí tā zhī shì kàn bú guàn wǔ gè mǎng hàn xún xìn zī shì ，hòu lái shì xīn shǎng yǐn xù de hǎo shēn shǒu hé yǒu qíng yì ，gù ér chū shǒu dǎ bào bú píng 。
rén shēng yǒu háng yì ，shuí néng rú cǎo mù 。bié lí gǎn zhōng huái ，nǎi wéi wǒ zhì gù 。bǎi nián shòu mìng duǎn ，guāng jǐng liáng bú zú 。niàn wǒ bié lí zhě ，yuàn huái rì yuè cù 。píng dì shī dào lù ，chē mǎ wǎng bú fù 。kōng zhī wéi liáng tián ，qiū wàng hé shǔ shú 。duān jū wú chóu lǚ ，rì yè dǎo ěr mù 。lì shēn nán zì jiào ，cháng kǒng yōu yǔ rǔ 。qióng jiàn wú xián xiá ，jí tòng duō shì yù 。wǒ sī xié shǒu rén ，xiāo yáo rèn xīn fù 。
。
